Parafia Babice erygowana została  prawdopodobnie w XIII lub XIV w.
Pierwszy kościół drewniany pw. Wniebowzięcia NMP wspomniany jest w aktach już w 1428 r.
Historia obecnego zaś kościoła sięga roku 1728, kiedy to właściciele majątku Babice Jan Szembek
kanclerz koronny i Ewa z Leszczyńskich ufundowali kościół o długości 36 i szerokości 20 łokci.
Kościół był murowany, pokryty dachówką z kamienną posadzką. Konsekracji tej świątyni dokonał
24 listopada 1754 r. Książę Antoni Ostrowski biskup Inflandzki.
Parafia liczyła wtedy ok. 3000 osób.

Niestety bieg czasu sprawił, że kościół ten już w XIX w. wymagał gruntownego remontu.
Poza tym parafia powiększyła się do ok. 5000 osób. Te okoliczności sprawiły,
że Ks. Władysław Taczanowski powziął myśl powiększenia i rozbudowania kościoła.
Trudność w realizacji tego przedsięwzięcia  stanowił fakt, że Babice leżały na przedpolu fortyfikacji
twierdzy Warszawa i władze carskie nawet nie chciały słyszeć o budowie.
Stąd też prośba Ks. Taczanowskiego  do komendanta fortecy o pozwolenie na budowę pozostała
bez skutku. Mimo odmowy ówczesny Proboszcz nie zrezygnował  ze starań udając się osobiście
do generała gubernatora księcia Aleksandra Imeretyńskiego - znanego ze złagodzenia kursu
wobec Polaków. Proboszcz wyjednał u niego w maju 1898 r. pozwolenie na rozbudowę
istniejącej świątyni. A oto fragment kroniki parafialnej: „zatwierdzenie planu i rozkładu
w Ministerium trwało do roku 1899. Dnia 29 lipca 1899 r. przystąpiliśmy po Mszy św. odprawionej na intencję szczęśliwego rozpoczęcia robót, do rozbiórki starej zakrystii i prezbiterium.
Robotę powyższą robili parafianie kolejno wsiami.

Prawie nowa świątynia o 3 nawach budowana była według planu budowniczego Józefa Dziekońskiego,
roboty murarskie prowadził majster z Warszawy - Żelazowski, ciesielskie – Brzozowski.”

Budowlę znacznie powiększono, dodając jej dwie nawy boczne, transept i nowe prezbiterium.
Z pierwotnej fasady pozostała trudna do wyodrębnienia zaledwie część środkowa.
Całość utrzymana jest w duchu architektury barokowej.

Obszerne wnętrze budowli już od wejścia wywiera olbrzymie wrażenie.
Budowę zakończono w 1902 r., kiedy to Ksiądz prałat Leopold Łyszkowski
dokonał poświecenia ołtarza wielkiego.

W latach 1922-23, gdy proboszczem był Ks. Bernard Jarzębski dobudowano wieżę,
zaś w latach następnych dokonano generalnego remontu świątyni oraz budynków parafialnych.
26 października 1930 r. Biskup Stanisław Gall, biskup polowy wojsk polskich dokonał konsekracji
wspaniale dokończonej i odnowionej świątyni.

Bieg czasu oraz działania wojenne dokonały poważnych zniszczeń świątyni.
Po wojnie w r. 1948 staraniem Ks. prob. Jana Machnikowskiego ufundowano nowe dzwony
(poprzednie zostały zabrane przez Niemców), których konsekracji dokonał 25 czerwca 1949 r.
Biskup Zygmunt Choromański, sufragan warszawski.
W 1954 r. natomiast założono instalację elektryczną.

Za czasów Ks. prob. Stanisława Skrzydlaka założono centralne ogrzewanie (1965)
oraz odnowiono i uzupełniono instalację elektryczną i całe wnętrze kościoła.
Dokonano też gruntownego remontu  ogrodzenia cmentarnego, plebanii i budynków gospodarczych.

W latach 80-tych staraniem Ks. prob. Mariana Kuzalskiego kościół został pokryty miedzianą blachą
 i pomalowany. Sprawiono też 40 nowych, dębowych ławek oraz 42 głosowe elektroniczne organy.

Staraniem Księdza Proboszcza Jana Szubki dokończono remont plebanii,
powiększony i ogrodzony został nowym parkanem cmentarz,
w Kaplicy MB założono witraż, odnowiono stacje Drogi Krzyżowej,
namalowano obraz Matki Bożej Różańcowej, Św. Rodziny i Miłosierdzia Bożego.
Dokonano przebudowy całego prezbiterium fundując nowy marmurowy ołtarz,
którego poświęcenia dokonał w 1994 r. J. Em. Józef Kard. Glemp, Prymas Polski.
W  roku 1999 odremontowano i pomalowano całą elewację zewnętrzną oraz wnętrze kościoła,
ogrodzenia i plebanii. W kościele wymieniono też wszystkie okna.

Dnia 7 listopada 1999 r. Ks. Prymas dokonał instalacji relikwi św. Kingi przywiezionych
ze Starego Sącza. Ukończone też zostały prace przy renowacji i złoceniach wszystkich ołtarzy, ambony,
chrzcielnicy, bocznej kaplicy, zakrystii oraz remont i pozłocenie piszczałkowych organów,
a także restauracja nagrobków znajdujących się przy kościele. Zakupiono też nowe żyrandole
oraz ławki. W zakrystii położono nową posadzkę oraz zakupiono nowe meble.
Wokół kościoła położono nową kostkę oraz posadzono szereg nowych krzewów,
kwiatów i niskopiennej zieleni.

W 2003 r. rozpoczęto budowę nowego domu parafialnego - zakończono w 2006 roku.

Aktualnie do parafii należą następujące miejscowości i ulice:
Babice Nowe, Stare Babice, Janów, Klaudyn I, Kwirynów, Latchorzew, Latchorzew II (osiedle),
Lubiczów, Macierzysz Stary, Macierzysz Nowy, Macierzysz Instytut, Piotrkówek Duży,
Piotrkówek Mały, Strzykuły, Szeligi, Wieruchów, Zielonki Parcele, Zielonki Plantico,
Zielonki Wieś oraz Warszawa ul. Szeligowska.