ZESPOŁU ANTENOWEGO DRUGIEGO.

W pierwszym etapie odkrywania śladów po antenie, zamieszczonym w:
BABICKIM PORTALIKU INTERNETOWYM oraz sierpniowym numerze Odkrywcy z 2007 roku [1], zapoczątkowałem dokumentowanie
pozostałości po zburzonej przez Niemców anteny Nadajnika w Babicach. Jak to zaznaczyłem w [1], elementy i maszt pierwszy już nie istnieją,
a do dziesiątego jeszcze wtedy nie dotarłem i nie było o nim żadnej informacji. Dlatego nie wiemy jak wyglądały krańcowe fragmenty
obu zespołów. Miałem nadzieję, że wiadomości o tym uzyskam, penetrując pozostałości po zespole antenowym drugim.
Z tego też powodu oraz w związku z 85 rocznicą rozpoczęcia budowy tej unikalnej radiostacji, przypadającej jesienią 2008 roku,
przystąpiłem rok wcześniej do odnajdywania jej elementów w terenie. Pierwszy artykuł powstał w sposób spontaniczny, ale spowodował,
że zacząłem gromadzić dalsze informacje już w sposób zamierzony i planowy.

Nowe zdjęcia wykonywałem w o wiele trudniejszych warunkach niż poprzednio. Bowiem elementy drugiego zespołu antenowego znajdują się
w terenie bardzo trudno dostępnym, ze względu na gęste zalesienie, rowy z wodą, bagna, bardzo uciążliwe kolczaste krzewy i ogrodzenia.
Mimo, że znałem kierunek usytuowania masztów, utrzymanie zamierzonej marszruty za pomocą kompasu, było bardzo utrudnione,
wręcz nie możliwe. Dlatego często krążyłem bardzo długo, obok lub w pobliżu elementu, który mnie interesował, aby nieraz przypadkowo
go odnaleźć. Dla ułatwienia, o jakich masztach i elementach z nimi stowarzyszonych będę pisał, wykorzystałem mapkę,
jaką sporządziłem łącząc obrazy stron 24 i 25 z Atlasu Miasta WARSZAWA, wydawnictwa COPERNIKUS z 2001-2002 r. [2],
na której zaznaczyłem położenia masztów, rys. 1.

Rys. 1 Mapka terenu na którym zaznaczone zostały maszty obu anten i budynek nadajnika.

Najtrudniejszy do odnalezienia był maszt dziesiąty, rys. 1, a w szczególności podstawa cewki z nim współpracująca. Wiedziałem jedynie,
że znajdują się one w pobliżu wysypiska Mościska oraz ogródków działkowych, w terenie bagnistym i dodatkowo poprzegradzanym
pozostałościami po dawnych ogrodzeniach z drutu kolczastego. Zdjęcia dotyczące masztów od szóstego do dziewiątego,
nie różnią się od już prezentowanych, przedstawię więc tylko niektóre z nich.

Zwornikami obu zespołów antenowych są wcześniej przytoczone, w rozdziale 04.05 zdjęcia, rys. 4a - rys.4d, z których przytaczam jedno, rys. 2.
Przedstawia ono widok podstawy cewek znajdujących się przy budynku nadawczym, współpracujących z masztem piątym wchodzącym
w skład anteny pierwszej i szóstym należącym do anteny drugiej. Jak już wspominałem, budowa i ich ustawienie,
różnią się od budowy podstaw cewek pozostałych masztów. Posiadają one na górnej powierzchni, w rogach ich części w postaci sześcianu,
dwa mniejsze sześciany, z resztkami sześciu prętów stalowych o średnicy ok.10 mm, oraz owalny przelotowy otwór do wnęki mającej kształt
sześcianu. Osie podstaw cewek skierowane są mniej więcej pod kątem 45^0 w stosunku do odpowiednich osi anten.
Pomiędzy nimi przebiega linia symetrii, dzieląca antenę na zespoły antenowe pierwszy i drugi.

Rys. 2 Widok podstaw cewek 5 i 6 znajdujących się przy budynku nadawczym, różniących się budową od pozostałych.

Kolejną różnicą jest usytuowanie podstaw cewek wzglądem masztów, a więc i przewodów promieniujących. O ile sześcienne fragmenty
podstaw cewek zespołu antenowego pierwszego skierowane były na południe, to takie fragmenty podstaw cewek zespołu antenowego drugiego
skierowane były na północ. Tak więc zawsze znajdowały się przed „swoimi” masztami patrząc od budynku nadawczego, co obrazuje rys. 3.

Rys. 3 Usytuowanie podstaw cewek i masztów w obu zespołach.

Fundamenty masztu szóstego są łatwo dostępne i doskonale widoczne. Znajdują się jeszcze przed ulicą Radiową, rys. 1.
Przedstawiam widok fundamentu jednej „nogi” tego masztu na zdjęciu rys. 4. Natomiast pozostałe elementy drugiego zestawu antenowego,
za ulicą Radiową, w miarę oddalania się od niej, znajdują się w coraz trudniejszym i mniej uczęszczanym terenie.

Rys. 4 Widok fundamentu nogi masztu 6 znajdującego się przed ulicą Radiową.

Dla ciągłości narracji przedstawiam zdjęcia fundamentów: nogi, rys. 5a, i podstawy cewki, rys. 5b, masztu siódmego.

Rys. 5a Widok fundamentu nogi masztu 7.

Rys. 5b Widok podstawy cewki 7.

Pomiędzy masztami siódmym i ósmym znajduje się trzecia, ostatnia strażnica, której widok przedstawiłem w części 04.02 na rys. 1c.

Stosunkowo dużo zdjęć uzyskałem w pobliżu masztu ósmego, który znajduje się za pierwszą ścieżką poprzeczną do linii masztów, rys. 1.
Tuż za nią w odległości kilku kroków znajdują się dwa odciągi podstawy cewki ósmej, których widoki przedstawiają: rys. 6a,
zdjęcie wykonane jesienią 2007.11.28. i rys. 6b zdjęcie wykonane zimą 2008.02.02 oraz podobnie rys. 6c w jesieni i rys. 6d w zimie.

Rys. 6a Odciąg podstawy cewki 8 znajdujący się tuż za pierwszą poprzeczną ścieżką, 2007.11.28.

Rys. 6b Odciąg podstawy cewki 8 znajdujący się tuż za pierwszą poprzeczną ścieżką, 2008.02.02.

Rys. 6c Kolejny odciąg podstawy cewki 8 znajdujący się bliżej podstawy cewki 8, 2007.11.28.

Rys. 6d Kolejny odciąg podstawy cewki 8 znajdujący się bliżej podstawy cewki 8, 2008.02.02.

Podstawa cewki ósmej znajdowała się na terenie ogrodzonym, a więc prawdopodobnie ogólnie nie dostępnym przez długi czas.
Jej widoki przedstawiają rys. 7a – rys. 7d. Zdjęcie rys. 7d z fundamentem wspornika cewki przed jej wnęką jest podobne do zdjęć
w części 04.04 rys. 11a - rys. 11c.

Rys. 7a Widoki śladów ogrodzenia i podstawy cewki 8.

Rys.7b Widok w zbliżeniu podstawy cewki 8 od strony nadajnika.

Rys. 7c Widok podstawy cewki 8 z pękiem drutu kolczastego na górnej części jej wnęki.

Rys. 7d Widok wnętrza wnęki podstawy cewki 8 i fundamentu wspornika cewki ze śladem po rurze przed wnęką.

Na rys. 7e pokazany jest zespół składający się z fundamentów: dwóch odciągów i wspornika anteny masztu ósmego.
Jest podobny do szkicu zamieszczonego w części 04.04, rys. 16a.

Rys. 7e Widok śladu fundamentów: obu odciągów anteny i wspornika anteny z rurą masztu 8, widok od strony nadajnika.

Fundamenty nogi masztu dziewiątego, rys. 8a, znajdują się przy drugiej poprzecznej uczęszczanej ścieżce, rys.1,
czyli są łatwo dostępne i nie wyróżniają się niczym nowym.

Rys. 8a Jeden z fundamentów nogi masztu 9.

Podstawa cewki dziewiątej, rys. 8b, pomalowana jest na kolor zielony, widoczny jest przy niej, rys. 8d, w odległości ok. 1.5 m,
od strony jej sześciennej wnęki, podobny do już omawianych, niewielki fundament z resztką stalowej rury o średnicy ok. 11 mm .
Elementy takie nazwałem wspornikami cewek i opisałem je wcześniej, rys. 7d i w części 04.04.

Rys. 8b Widok od strony południowo zachodniej podstawy cewki 9.

Rys. 8c Widok od strony wschodniej podstawy cewki 9.

Rys. 8d Widok wnęki podstawy cewki 9, od strony północnej, z pozostałością przed nią fundamentu wspornika cewki.

I tutaj zauważyłem, o czym już wspominałem opisując zespół antenowy pierwszy, na jej górnej kołowej części, bardzo wyraźne ślady,
rys. 8e, w postaci okręgów o średnicy ok. 19.5 cm, otoczone czterema metalowymi prętami, rozmieszczone na okręgu,
poprowadzonym pośrodku kołowej ściany podstawy cewki, w ilości dziesięciu sztuk.

Oba te znaleziska potwierdzają, moje wcześniej poczynione przypuszczenia, że elementy w postaci małego fundamentu z rurą
przed podstawą cewki, które nazwałem wspornikiem cewki, znajdują się także przed podstawami cewek zespołu antenowego drugiego,
dokładniej, że takie wsporniki znajdowały się przy podstawach cewek od drugiej do czwartej zespołu antenowego pierwszego i od szóstej
do dziewiątej zespołu antenowego drugiego oraz, że na powierzchni cylindrycznej wszystkich podstaw cewek były zamocowane pręty
tworzące karkas cewki strojeniowej.

Rys. 8e Widok okrągłego śladu na górnej powierzchni, okrągłej części podstawy, cewki 9.

Jak to podkreśliłem na początku, największe trudności miałem z odnalezieniem elementów masztu dziesiątego, czyli skrajnego,
znajdującego się w bagiennym terenie, gęsto zarośniętym i pokrytym kolczastymi krzewami. Penetracja tego terenu była bardzo uciążliwa,
a nawet niebezpieczna. Przeszukiwałem teren na którym winien się on znajdować kilkakrotnie już w 2007 roku. Wstępne ich położenie
ustaliłem na podstawie analiz dostępnych map (zamieściłem je wcześniej w części 02 PORTALIKU BABICE), na których zaznaczyłem
położenie masztów anteny, metodą wcięcia. Jak odnalazłem fundamenty nóg masztu skrajnego dziesiątego i elementy znajdujące się
w jego pobliżu, napiszę w następnym rozdziale.

LITERATURA:

[1] ODKRYWCA nr 8 (103), sierpień 2007- „Co pozostało po antenie radiostacji Babice”, Ireneusz DOBIECH.

[2] Atlas Miasta WARSZAWA, wydawnictwo COPERNIKUS z 2001-2002 r.

Ireneusz Dobiech, sierpień 2009 r.

CIĄG DALSZY NASTĄPI