W części 7 zamieściłem zdjęcia dowodzące i potwierdzające, że wybuchowo zniszczone były w maszcie piątym tylko nogi trzecia i czwarta,
na szkicu rys. 3 część 7 dwie górne, natomiast pierwsza i druga zostały odcięte palnikiem po upadku masztu.

Rys. 3 część 7. Konfiguracja wykonywania zdjęć fragmentów nóg podstaw masztów.

Ze względów podanych wówczas, zwróciłem uwagę na maszt szósty, mimo, że należał on do anteny drugiej.
W wyniku badań, opisanych w części 8, udało mi się wyciągnąć kilka wniosków.
Pierwszy dotyczył związku pomiędzy wybuchowo zniszczonymi nogami masztu szóstego i kierunkiem jego upadku.
Drugi, że maszt upada w prawie nie zniszczonej postaci w kierunku wybuchowo zniszczonych jego nóg.
Trzeci, że maszt drugiej anteny również posiadał wybuchowo zniszczone nogi trzecią i czwartą.

Ponieważ przypadkowo, moje wcześniej wykonane w 2007.10.01 i  2007.11.28 2007 roku zdjęcia, zamieszczone w części 9,
gdy nie zdawałem sobie sprawy z odkrytego związku pomiędzy wybuchem i upadkiem masztów, wykazywały,
iż maszt siódmy posiada wybuchowo zniszczoną nogę pierwszą, a trzecia była w stanie niezniszczonym, podjąłem decyzję,
aby zbadać czy rzeczywiście maszty anteny drugiej: siódma i kolejne, posiadały wybuchowo zniszczone nogi pierwsze i drugie,
a odcięte palnikiem trzecie i czwarte. Jeśli by tak było, z dużym prawdopodobieństwem można byłoby twierdzić,
że maszty te „położone” zostały nie na zachód, a na wschód.  Wykonałem w tym celu 2010.09.21 zdjęcia uzupełniające,
już tylko pod kątem uzyskania informacji o wyglądzie górnych metalowych części podstaw masztów. Zająłem się tym w części 9,  w której opisałem uzyskane wyniki, potwierdzające, że maszt siódmy ma wybuchowo zniszczone nogi: pierwszą  i drugą. Czyli został położony na wschód.

Chciałem w tym miejscu wyjaśnić, dlaczego zajmuję się w tak szerokim zakresie analizą kierunków upadku masztów.
Otóż mam nadzieję, że w miejscu upadków dźwigarów masztów, może znajdować się dużo elementów cennych dla pogłębienia naszej wiedzy
o budowie anteny, w rodzaju: izolatorów, elementów przeciw koronowych, ochronnych przeciw deszczowych,
sposobów mocowania przewodów zasilających, a nawet ich fragmentów.

Jednak do realizacji tego zamysłu nie mogłem wykorzystać masztów anteny drugiej, ponieważ mój rekonesans w te rejony wykazał,
iż tereny na których się one znajdują, są całkowicie pod wodą. Dlatego też skierowałem moją uwagę na maszty drugi, trzeci i czwarty
należące do anteny pierwszej, znajdujące się na stosunkowo suchym terenie w pobliżu ścieżki rekreacyjnej,
a więc łatwe do odnalezienia. Jednak przedtem musiałem się upewnić, czy położone one zostały również na zachód.
Gdyby tak było, mógłbym prosić Internautów interesujących się Nadajnikiem w Babicach i mieszkających w pobliżu o odnalezienie,
posługujących się GPS, miejsc upadku trawersów masztów i ich przeszukanie.

 Mając to na uwadze, wykonałem 2010.09.11,16,18 i zdjęcia kontrolne nóg masztów anteny pierwszej dla stwierdzenia,
czy wszystkie one zostały podobnie zniszczone. Otrzymane zdjęcia przedstawiam w zestawach, zawierających widoki górnych,
metalowych części podstaw nóg masztów widziane z zachodu i ze wschodu. Są to zestawy zdjęć od Zestawu 1.2 do Zestawu 4.6;
gdzie pierwsza cyfra oznacza numer podstawy nogi, a druga numer masztu.

Zestawy zdjęć dla masztu drugiego.

Zestaw 1.2.

Zestaw 2,2.

Zestaw 3.2.

Zestaw 4.2.

Zestawy zdjęć dla masztu trzeciego.

Zestaw 1.3.

Zestaw 2.3.

Zestaw 3.3.

Zestaw 4.3.

Zestaw zdjęć dla masztu czwartego.

Zestaw 1.4.

Zestaw 2.4.

Zestaw 3.4.

Zestaw 4.4.

Zestawy zdjęć dla masztu piątego.

Zestaw 1.5.

Zestaw 2.5.

Zestaw 3.5.

Zestaw 4.5.

Zamieszczone zestawy zdjęć dowodzą, że wszystkie maszty od drugiego do piątego, należące do anteny pierwszej,
wybuchowo zniszczone miały metalowe fragmenty nóg trzecich i czwartych. Zatem jest prawie pewne,
że wszystkie zostały „położone” przez niemieckich saperów w stronę zachodnią.

W związku z tym mój zamiar odnalezienia miejsc upadków dźwigarów tych masztów za pomocą najnowszej techniki staje się realna.
Wystarczy w tym celu odnaleźć maszt, wytyczyć kierunek, czyli azymut, zaprogramować odległość i przeszukać miejsce upadku trawersu.

Bardzo zachęcam Internautów mieszkających w pobliżu tych masztów i dysponujących GPS,
do penetracji terenów w pobliżu upadku trawersów i dokumentacji fotograficznej
samego miejsca i ewentualnie odnalezionych w nim elementów.

Kieruję mój apel już w tym okresie, gdyż odnalezienie miejsc upadku trawersów,
 gdy roślinność jest jeszcze w uśpieniu, będzie znacznie łatwiejsze.

Ireneusz Dobiech, luty 2011

CIĄG DALSZY NASTĄPI